|
|
|
| Een onderdeel van hacken - laten we het "zwart hacken" noemen om het te kunnen onderscheiden van legaal, ethisch verantwoord, constructief en aangemoedigd "wit hacken" - lijkt te ontbreken in de Sovjetunie. Als het bestaan hebben andere Amerikanen en ik er in ieder geval geen contact mee gehad. Op Russische straten ligt geen vuil, omdat een nette sovjet-burger nou eenmaal geen vuil op straat gooit. Op computersystemen gooi je gewoon geen files weg en je gooit het systeem gewoon niet in de war. Cynici zouden beweren dat dit vooral voortkomt uit angst voor straffen en daar zit een element van waarheid in: Het Sovjet-systeem is niet erg vergevend. Het is in ieder geval een buitenaards idee in de Sovjetunie dat een student een landelijk onderzoekscomputernetwerk zou kunnen lamleggen en daarvoor niet gestraft zou worden, hoewel dit precies is wat er met een aantal virusgevallen in de VS lijkt te gaan gebeuren. Toch leeft onder de "middenklassers" in de Sovjet regering de zorg dat computers een bedreiging voor regering en partij zouden kunnen zijn. Ze kunnen tenslotte printers aandrijven en het zijn krachtige communicatiemiddelen. Maar er bestaat ook een diep gewortelde, ouderwets aandoende ethiek die geldt voor alle factten van de Sovjet samenleving en die zegt dat je geen a-sociale dingen doet omdat… nou gewoon, daarom niet. Amerikaanse conservatieven zijn min of |
meer aanhoudend teleurgesteld dat zo'n houding in de VS wellicht niet meer bestaat, maar geven niet graag toe dat dit in de Sovetunie nog wel het geval is. Een reden voor de Russische houding ten opzichte van sociale verstoring van het "zwart hacken" type is een gebrek aan barrieres tussen volk, regering en leger. Hoewel de regering extreem machtig is, zijn bijna alle burgers in haar dienst. Burgers zien de regering niet als "zij" maar als "ons". Een andere reden voor de afwezigheid van "zwart hacken" is dat het wellicht een bijprodukt is van de overcapaciteit aan computers die op dit moment bestaat in het westen. Als computers gedeeld worden en computertijd schaars is, dan is verstoring een luxe die men zich niet kan veroorloven en die niet wordt getolereerd. Maar als iedereen binnen een universiteit zich een computer kan veroorloven wordt het een uitdaging om je tijd creatief - of destructief - te gebruiken. Een Siberische student gaf me een plaatje dat hij jaren geleden op een graphics-cursus had gemaakt en dat hij in al zijn producten gebruikte als persoonlijk handelsmerk. In de VS is het waarschijnlijker dat de "zwarte hackers" boodschap bestaat uit een boodschap, achtergelaten vlak voor de system-crash. Er zijn ook andere redenen waarom "zwart hacken" nog niet is aangekomen in de Sovjetunie, en nog wel even weg zal blijven: Grote computernetwerken met regeringsondersteuning, open voor |